Αποτελέσματα Φοιτητικών Εκλογών Φ.Σ. Αρχιτεκτόνων Μηχ. ΕΜΠ 2016

ΠΚΣ …………………………………………………………………….73 (109)
ΑKA-ΕΑΑΚ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΜΗ Α-Α ΑΡΕΝ ………………………..70 (110)
BLOCO …………………………………………………………………..7      (-)
Άκυρα …………………………………………………………………..11     (9)
Λευκά ……………………………………………………………………9   (27)
ΣΥΝΟΛΟ ΨΗΦΙΣΑΝΤΩΝ……………………………………………..170 (315)

Δ.Σ. – ραντεβού στο περιεχόμενο

Για να τοποθετηθεί κανείς πάνω στην αναγκαιότητα ανασυγκρότησης του – μη υφιστάμενου εδώ και δεκαετίες – Διοικητικού Συμβουλίου πρέπει καταρχάς και καταρχήν να μιλήσει για τον τρόπο λειτουργίας του και κατ επέκταση για τα όργανά του.

Για εμάς, το κατεξοχήν αποφασιστικό όργανο για τη σχολή μας δεν μπορεί να είναι άλλο από τη Γενική Συνέλευση. Οι Γενικές συνελεύσεις πρέπει να είναι ο χώρος στον οποίο ο φοιτητικός μας σύλλογος θα μπορεί να συζητάει, να διαβουλεύεται, να προτείνει, να οργανώνει την καθημερινότητά του, να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα που ανακύπτουν, να έχει λόγο για κάθε τι και εν τέλει να αποφασίζει. Συνεπώς, οι Γενικές Συνελεύσεις της σχολής μας και μόνο αυτές μπορούν να έχουν αποφασιστικό χαρακτήρα ως η πλέον αμεσοδημοκρατική και συμμετοχική δομή.

Η μειωμένη συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις, η απομαζικοποίησή τους, η γενικότερη απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών και η επιλογή του ατομικού δρόμου από τη μεγαλύτερη μερίδα των φοιτητών-τριων οφείλει να μας προβληματίσει. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι ένα ΔΣ μπορεί να αλλάξει ριζικά αυτή τη κατάσταση. Παρόλα αυτά όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι λογικές και πρακτικές όπως η μετατροπή των Γ.Σ σε ‘δελτία των 8’, η συνεχόμενη καταγγελτική και λασπολογική ρητορεία τoυ Μ.Α.Σ., η ιδιοκτησιακή λογική του Φ.Σ από τις δυνάμεις των Ε.Α.Α.Κ (α λα καρτ επίκληση του καταστατικού, αποκλειστική διαχείριση της σφραγίδας και των καταλόγων του Φ.Σ.) είναι λογικές οι οποίες μόνο προωθητικά δεν λειτουργούν για τη μαζικοποίηση και την αναζωογόνηση των γενικών συνελεύσεων. Επομένως, χρειάζεται ο ίδιος ο Σύλλογος να προβληματιστεί και να δράσει σχετικά με το πώς θα μπορέσουν οι συλλογικές μας διαδικασίες να διαφυλάσσονται από αντιδημοκρατικά στοιχεία και να επιτρέπουν την ισότιμη συμμετοχή όλων των φοιτητών και φοιτητριών. Για το πώς, τελικά, θα ξανακάνουμε το Σύλλογό μας το «όχημα» αυτό με το οποίο θα μπορούμε να παίρνουμε εμείς οι ίδιοι όλοι/ες μαζί τις αποφάσεις που μας αφορούν και με το οποίο θα αγωνιστούμε για να τις υλοποιήσουμε.

Στα πλαίσια των προβληματικών που έχουν δημιουργηθεί ένα θεσμικό όργανο, του οποίου η λειτουργία θα ελέγχεται από το σώμα του Φοιτητικού Συλλόγου, θα μπορούσε να επιτελέσει έναν καθαρά οργανωτικό και τυπικό ρόλο προκειμένου να αντιμετωπίσει τα όποια πρακτικά προβλήματα ανακύπτουν. Για εμάς, ένα τέτοιο σώμα πρέπει να έχει εξαρχής σαφή χαρακτηριστικά. Καταρχάς, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορεί να λάβει αποφάσεις έξω από τη Γενική Συνέλευση ενώ θα απολογείται σε αυτήν για την οποιαδήποτε ενέργειά του. Επιπλέον θα είναι μη προσωποπαγές και θα συνεδριάζει πάντα ανοικτά, σε ώρα και χώρο που θα έχουν εκ των προτέρων δημοσιοποιηθεί. Θα λύνει αμιγώς οργανωτικά και τυπικά ζητήματα, θα μπορεί να διαφυλάσσει την ομαλή διεξαγωγή μιας σειράς πρακτικών θεμάτων που αφορούν το σύλλογο όπως για παράδειγμα τον καθορισμό της θεματολογίας των Γενικών Συνελεύσεων, στον οποίο θα μπορεί να συμμετέχει με προτάσεις κάθε μέλος του φοιτητικού μας συλλόγου. Τέλος, το όργανο αυτό θα έχει την ευθύνη να δημοσιοποιεί τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, καθώς και τις ενέργειές του, μέσα από τον ιστότοπο της σχολής, όπως ακριβώς κάνουν και τα υπόλοιπα όργανα που λειτουργούν μέσα σε αυτήν.

Μακριά από λογικές ανάθεσης, και χωρίς να θέλουμε να πάρουμε αποφάσεις εξ ονόματος του φοιτητικού συλλόγου κρίνουμε πως η απόφαση για την ανασυγκρότηση ή όχι του Δ.Σ της σχολής μας, αλλά και η γενικότερη συζήτηση για τη δημοκρατικότερη και συμμετοχικότερη λειτουργία συνολικά του Φοιτ. Συλλόγου, «περνά» μέσα από την Γενική Συνέλευση. Μετά από χρόνια ανυπαρξίας αυτού του οργάνου, ο ίδιος ο Σύλλογος οφείλει να συζητήσει ανοικτά, να τοποθετηθεί και εν τέλει να πάρει θέση για την ανασυγκρότηση, τη μορφή και το περιεχόμενο αυτού του οργάνου.

Είναι προφανές πως ένα τέτοιο όργανο που απαντάει σε τεχνικά ζητήματα δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαδραματίσει άλλο πολιτικό ρόλο. Είναι επίσης προφανές πως δεν τρέφουμε αυταπάτες για τα όρια αυτού του οργάνου. Τα πραγματικά ζητήματα, λύνονται μαζικά, συμμετοχικά και δημοκρατικά, ενώ η ζωντάνια του συλλόγου και η πολιτική εμβάθυνση των διαδικασιών μας, επιβάλλει την διαρκή και ενεργή παρουσία μας στους κοινωνικούς αγώνες και την οργάνωση των αντιστάσεων από τα κάτω.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΦΟΙΤ. ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧ. Ε.Μ.Π. 9/9/13

ΠΛΑΙΣΙΑ:
_____
ΑΚΑ ΕΑΑΚ – ΤΟΜΗ Α-Α ΑΡ.ΕΝ.                                            75
ΜΑΣ                                                                                     16
Λευκό                                                                                  14
_____
Σύνολο                                                                              105

ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ Ε.Μ.Π.ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 9/9/2013

Η κυβέρνηση συνεχίζοντας με την πολιτική πρακτική, αυτή του δόγματος της τάξης και της νομιμότητας, του τελευταίου διαστήματος (χτυπήματα σε ΑΣΟΕΕ, ΑΠΘ, ΤΕΙ Πάτρας, σε καταλήψεις, στο Athens Indymedia και τον 98fm, συλλήψεις 30 φοιτητών στην Πρυτανεία του ΕΚΠΑ) επεμβαίνει ξανά στο πανεπιστημιακό άσυλο, αυτή τη φορά ίσως με ακόμα πιο απροκάλυπτο τρόπο. Χωρίς καν τη χρήση κάποιας πρόφασης, δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ. εισέβαλαν στις 21 Αυγούστου στο χώρο του κάτω Πολυτεχνείου, ανοίγοντας στέκια συλλογικοτήτων και κατειλημμένους – αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, απ’ όπου συνέλεξαν δακτυλικά αποτυπώματα καθώς και πληθώρα αντικειμένων κάποιων υποτιθέμενων εγκληματικών χρήσεων, και εντέλει προσάγοντας 6 άτομα. Τα άτομα αυτά: δύο φοιτητές της σχολής οι οποίοι την ώρα εκείνη εργάζονταν στα καμαρίνια στο χώρο του μηχανουργείου για τη διπλωματική τους εργασία, ένας άστεγος, καθώς και τρεις μετανάστες που διεκδικούσαν πολιτικό άσυλο. Οι δύο από αυτούς μάλιστα φορτώθηκαν το σύνολο των ευρημάτων από όλους τους χώρους, κατηγορήθηκαν για κατοχή και χρήση όπλων και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 10 μηνών με αναστολή και επιβαρύνθηκαν με χρηματικό πρόστιμο ενώ ο τρίτος ενδέχεται να βρίσκεται ήδη σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Η εισβολή αυτή, πέρα από τους επικοινωνιακούς σκοπούς που εξυπηρετεί στην κατεύθυνση όλων των ιδεολογημάτων και “θεωριών” του προηγούμενου διαστήματος στη βάση της χειραγώγησης της κοινής γνώμης (δηλώσεις για «άσυλα ανομίας και ασυδοσίας» κλπ), στέλνει και ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Αποτελεί μια ακόμη επίδειξη δύναμης από πλευράς κυβέρνησης που έχει ως στόχο την τρομοκράτηση όλων όσων σχετίζονται με αυτούς τους χώρους ασύλου, κοινωνικούς χώρους κλπ και όσους αντιτίθενται στην κυρίαρχη πολιτική αλλά και τα πρότυπά της. Γιατί το άσυλο αποτελεί ακριβώς αυτό. Είναι χώρος ελεύθερης έκφρασης, διακίνησης ιδεών και πολιτικής ζύμωσης. Είναι το πεδίο όπου φοιτητές, εργαζόμενοι και άλλα σύμμαχα και αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας οργανώνονται συλλογικά. Και είναι εκείνο το πεδίο τελικά μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτύσσεται και ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης, ενάντια στα εύκολα, πολυδιαφημισμένα, κυρίαρχα πρότυπα.

Η συγκεκριμένη εισβολή έχει και μια αναβάθμιση σε σχέση με τις προηγούμενες λόγω και της συμβολικής σημασίας του κάτω Πολυτεχνείου, αφού σηματοδοτεί τους αγώνες του φοιτητικού και του λαϊκού κινήματος ολόκληρων γενιών, έχοντας αποτελέσει ιστορικά κέντρο διεκδικήσεων και αντίστασης.

Είναι σαφές, ότι στον ορίζοντα της συνέχισης της πολιτικής τους, δε χωράει κανένας χώρος, κανένας πυρήνας, καμία φωνή αντίστασης και σε αυτή την κατεύθυνση είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν ακόμη πιο ακραία μέσα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η “αναδιάρθρωση” θα συνεχιστεί σε όλα τα επίπεδα και ότι η πολύβουη “ανάπτυξη” θα φέρει επιτέλους αποτελέσματα.

Μετά από τρία (και κάτι) χρόνια συνεχόμενων μνημονίων και σκληρών μέτρων λιτότητας, φαίνεται ότι η βαθιά δομική κρίση του ελληνικού καπιταλισμού όχι μόνο δεν έχει «αντιμετωπιστεί», τουλάχιστον από τη σκοπιά της αστικής τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων, αλλά βαθαίνει και περιπλέκεται. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά διεθνώς η καπιταλιστική κρίση όλο και βαθαίνει. Μας το έδειξαν οι εξελίξεις στην Κύπρο την προηγούμενη Άνοιξη, μας το δείχνει τώρα η όξυνση των ιμπεριαλιστικών πολέμων με τη, σχεδόν σίγουρη πλέον, πολεμική επέμβαση στη Συρία.

Στους κύκλους της ΕΕ και της Ευρωζώνης ήδη έχει ανοίξει η συζήτηση για ένανέο μνημόνιο και ένα νέο χρηματοδοτικό πακέτο της ελληνικής οικονομίας αφούτο οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης «δε βγαίνει» και το success story τουΣαμαρά καταρρέει, με το δημόσιο χρέος πλέον σε δυσθεώρητα επίπεδα και πολύμεγαλύτερο από το 2010, όταν υπογράφτηκε το πρώτο μνημόνιο, δήθεν για ναπληρωθεί το χρέος. Είναι πλέον περισσότερο από φανερό ότι τα μνημόνια είχανως μόνο στόχο να πληρώσουν «τα σπασμένα» της κρίσης τους οι εργαζόμενοι, ηνεολαία, οι μετανάστες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα ώστε τα αφεντικά και οιμεγαλοεπιχειρηματίες να συνεχίσουν να βγάζουν κέρδη και να κάνουν «χρυσέςδουλειές» στις πλάτες μας.

Την ίδια ώρα η κυβερνητική συμμορία του Σαμαρά και του Βενιζέλου έχουν τοθράσος να μας κοροϊδεύουν κυριολεκτικά μες στα μούτρα μας, μιλώντας γιαεπιτυχία του οικονομικού προγράμματος, για πρωτογενή πλεονάσματα, γιαανάπτυξη και για άλλες τέτοιες ευφάνταστες ιστορίες. Έτσι επιλέγουν ναπεριγράψουν την τρομακτική φτώχεια και ανεργία που δημιουργούν οι πολιτικέςτους, τις χιλιάδες απολύσεις, το 65% περίπου της ανεργίας στη νεολαία, τοξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την ιδιωτικοποίηση του νερού, τη μείωση τωνμισθών κατά περίπου 50% τα τελευταία τρία χρόνια τη διάλυση των εργασιακώνσχέσεων και των εργατικών δικαιωμάτων, το πραξικοπηματικό κλείσιμο της ΕΡΤ,τη ρατσιστική και ακροδεξιά πολιτική που στοιβάζει μετανάστες/ριες σεστρατόπεδα συγκέντρωσης, την πολιτική κάλυψη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής,την καταστολή κάθε φωνής αντίστασης και κάθε κοινωνικού/εργατικού αγώνα, τηδιάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας.

Αν μη τι άλλο τα παραπάνω, συνθέτουν μια τεράστια επιτυχία… για το αστικό μπλοκ εξουσίας που διατηρεί τόσο την εξουσία του όσο και τα κέρδη του διαλύοντας κάθε κοινωνική και εργατική κατάκτηση του τελευταίου αιώνα. Είναι τουλάχιστον αστείο όμως να μας το παρουσιάζουν ως «επιτυχία» για την κοινωνία. Τα αποτελέσματα βέβαια αυτά της “επιτυχίας” και των πολιτικών τους φαίνονται βέβαια σε κοινωνικό επίπεδο, τόσο από τους δείκτες της φτώχειας καιτης ανεργίας, του επιπέδου των μισθών, των ιδιωτικοποιήσεων, της υποχρηματοδότησης της παιδείας και της υγείας κ.ά. που αποτυπώνουν την ήδηυπάρχουσα κατάσταση από τα προηγούμενα μέτρα και μνημόνια, όσο και από τιςαριθμητικές και όχι μόνο προβλέψεις για τα νέα.

Βασικός στόχος της περιόδου είναι η κατά το δυνατόν συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, είτε αυτή συντελείται με μειώσεις στους χώρους και τις μονάδες όπου στεγάζονται οι διάφορες υπηρεσίες, είτε με μειώσεις προσωπικού. Η λογική είναι λοιπόν ότι από τη μία νοσοκομεία και σχολεία κλείνουν ή συγχωνεύονται και έτσι έχουν μικρότερη ανάγκη από χρηματοδότηση, υποδομές, ανθρώπινο δυναμικό κ.α. Και από την άλλη, εργαζόμενοι στους τομείς της παιδείας, της υγείας, της δημόσιας διοίκησης κλπ χάνουν τη δουλειά τους. Το πώς βέβαια χάνουν τη δουλειά τους είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρον. Καθώς με τις αγαπημένες λέξεις-μέτρα πλέον της κυρίαρχης πολιτικής, δηλαδή την κινητικότητα και τη διαθεσιμότητα, παράγονται αρκετές συγχύσεις (καθόλου τυχαία) τόσο στους ίδιους, όσο και στην κοινωνία συνολικά. Το μόνο σίγουρο που σημαίνουν αυτές οι λέξεις είναι συνεχής εργασιακή ανασφάλεια αλλά και προθάλαμο για απολύσεις. Εργαζόμενοι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς εργασιακής περιπλάνησης μιας και θα ενεργοποιούνται-απενεργοποιούνται, μετακινούνται και αλλάζουν θέσεις και τόπο εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες του συλλογικού κρατικού εργοδότη σύμφωνα με τις επιταγές των μνημονίων. Παράλληλα με τις περικοπές προωθούνται και αλλαγές στη φύση και στη λειτουργία των διάφορων επιμέρους μηχανισμών, όπως οι σχολές και τα ιδρύματα, αφού από το νέο έτος για παράδειγμα στο δικό μας ίδρυμα προγραμματίζονται ήδη από καιρό πριν αλλαγές εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας του ΕΜΠ, όπως και των προγραμμάτων σπουδών.

Οι αριθμοί πάντως, σε σχέση με τις περικοπές των εργαζομένων μιλάνε από μόνοι τους. 12.500 υπάλληλοι θα μπουν σε καθεστώς διαθεσιμότητας μέχρι τέλος Σεπτέμβρη και ακόμη 12.500 μέχρι το τέλος του έτους. Η λίστα ήδη περιλαμβάνει μεταξύ άλλων δημοτικούς υπαλλήλους(3.500), υπαλλήλους υπουργείων(700), σχολικούς φύλακες(2.200), εργαζόμενους Πανεπιστημίων, καθηγητές β’βαθμιας εκπαίδευσης (2.000-2.500), γιατρούς, νοσηλευτές και δεν έχει κλείσει ακόμη.

Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση προβλέπεται 1.500 περίπου εργαζόμενοι να χάσου ντη δουλειά τους μέσα στο Σεπτέμβρη, με την πρόταση του Υπ. Παιδείας να λειτουργούν οι Σχολές (όσες έχουν και εργαστήρια!) το πολύ με 25 διοικητικούς υπαλλήλους ανά τμήμα, ενώ στο ΕΜΠ συγκεκριμένα αναμένεται μέσα σε λιγότερο από 10 μέρες (η προθεσμία λήγει στις 16 Σεπτέμβρη) 400-500 εργαζόμενοι με συμβάσεις ΙΔΑΧ να απολυθούν.

Απέναντι σε όλα αυτά, οι εργαζόμενοι δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια.Συγκεκριμένα στο ΕΜΠ, από την πρώτη, μαζικότατη Γενική Συνέλευσή τους την Τρίτη 3/9, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν με μεγάλη πλειοψηφία την αναστολή όλων των λειτουργιών στο Ίδρυμα (εκπαιδευτικών, διοικητικών, ερευνητικών), ενώ στην τελευταία συνέλευση, αυτή της προηγούμενης Πέμπτης, πάρθηκε απόφαση για επαναλαμβανόμενες 48ωρες απεργίες μέχρι και τις 16/9. Παράλληλα αποφάσισαν την καθημερινή τους παρουσία στις πύλες του ιδρύματος για τις ανάγκες της περιφρούρησης του αγώνα, έτσι ώστε να μπορέσει το Πολυτεχνείο να μετατραπεί σε κέντρο αγώνα με τη στήριξη βέβαια φοιτητών και καθηγητών. Το χορό των κινητοποιήσεων άνοιξε το ΤΕΙ Κρήτης, που προχώρησε σε αναστολή της λειτουργίας του μετά και από απόφαση της ίδιας της Συγκλήτου του.

Οι εργαζόμενοι στα υπόλοιπα ΑΕΙ και ΤΕΙ βρίσκονται επίσης αυτές τις μέρες σε γύρους συνελεύσεων με σκοπό να πάρουν αγωνιστικές αποφάσεις, σύμφωνα και με το κάλεσμα της ΟΔΠΤΕ (ομοσπονδία διοικητικού προσωπικού) για απεργιακές κινητοποιήσεις στις 10-13 και 16-20 Σεπτεμβρίου. Τα ΕΚΠΑ, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου κ.ά. έχουν ήδη πάρει αγωνιστικές αποφάσεις.

Σε γύρους συνελεύσεων βρίσκεται και ο κλάδος των καθηγητών, με το κλίμα να καταγράφεται ήδη ως θετικό. Από την πλευρά της δικής μας σχολής, στη συνέλευση των μελών ΔΕΠ, παρουσία εργαζομένων και φοιτητών, πάρθηκε απόφαση πλήρους στήριξης και υιοθέτησης των αποφάσεων των εργαζομένων του ιδρύματος αλλά και έμπρακτης συμπαράστασης στον αγώνα τους, καλώντας και τους υπόλοιπους συλλόγους ΔΕΠ του ΕΜΠ να πάρουν αντίστοιχες αποφάσεις και να βρεθούν μαζί με τους εργαζόμενους και τους φοιτητές σε Παμπολυτεχνειακές Συνελεύσεις προκειμένου να συντονίσουν τη δράση τους. Στην τελευταία Παμπολυτεχνειακή μάλιστα, αυτή της Παρασκευής, εκατοντάδες εργαζόμενοι,φοιτητές και καθηγητές έδωσαν το στίγμα των κινητοποιήσεων, με εργαζόμενους από την ΕΡΤ και τα νοσοκομεία να καλούν σε συμπόρευση και κοινό αγώνα. Επίσης στο χώρο της εκπαίδευσης, οι καθηγητές της β’ βάθμιας ψηφίζουν αυτές τις μέρες, στις τοπικές τους συνελεύσεις, τη μορφή των κινητοποιήσεών τους, με το μεγαλύτερο μέρος (περίπου το 90% των τοπικών) ήδη να έχει αποφασίσει πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες αλλά και στην α’ βάθμια, αρκετοί σύλλογοι δασκάλων έχουν πάρει ήδη αποφάσεις για απεργιακό αγώνα μαζί με τους καθηγητές.

Σε αγωνιστική τροχιά βέβαια εκτός από τους τομείς της εκπαίδευσης και τηςυγείας, βρίσκονται και από λίγο νωρίτερα οι εργαζόμενοι άλλων πληττόμενωνκλάδων όπως οι φύλακες των σχολείων, οι εργαζόμενοι στα Τσιμέντα Χαλκίδας,ενώ ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν τον αγώνα τους. Δείγμα τηςκινητικότητας αυτής αποτέλεσε και η κινητοποίηση της ΔΕΘ όπου πολλοί κλάδοιεργαζομένων, τοπικά κινήματα, συνελεύσεις γειτονιών, φοιτητές συμμετείχαν.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της αναταραχής, καλούμαστε και εμείς από την πλευρά μας να πάρουμε θέση. Να πάρουμε θέση σαν φοιτητές που τόσοι εργαζόμενοι από τις σχολές τους θα μείνουν χωρίς δουλειά σε λίγες μέρες και άλλοι τόσοι θα είναι σε διαρκή ανασφάλεια για τη δουλειά και τις ζωές των οικογενειών τους. Σαν φοιτητές που οι σχολές τους καθημερινά υποχρηματοδοτούνται, υποστελεχώνονται και οι σπουδές τους υποβαθμίζονται. Σαν φοιτητές που με το παρόν μέτρο πλήττεται η ίδια η λειτουργία των σχολών τους αλλά και η δική τους καθημερινότητα, μιας και το ΕΜΠ μάλλον δε θα είναι ίδιο με 500 εργαζόμενους λιγότερους. Σαν αυριανοί εργαζόμενοι που θα δουλεύουν με τους όρους που καλούνται να δουλέψουν αυτοί οι εργαζόμενοι( όσοι δεν απολυθούν βέβαια) ή και χειρότερους.

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό που διακυβεύεται αυτή τη στιγμή, εκτός βέβαια από την επιβίωση τόσων εργαζόμενων-οικογενειών, είναι το μέλλον των σπουδών μας. Δεν είναι διακύβευμα μια χαμένη εξεταστική ή κάποιο διάστημα νεκρού ακαδημαϊκού χρόνου αλλά είναι το αν αύριο θα έχουμε σχολές ικανές να λειτουργήσουν, πόσω μάλλον να λειτουργήσουν με σωστούς όρους (ακαδημαϊκούς,ανθρώπινους) για όλους μας. Είναι διακύβευμα το αν αύριο θα μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να ανταλλάσουμε ιδέες, να οργανωνόμαστε και να δρούμε συλλογικά μέσα στο χώρο των σχολών μας. Το αν αύριο θα μπορούμε να εργαζόμαστε με δικαιώματα. Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια ότι κάθε μερικός αγώνας, κάθε κλαδική διεκδίκηση μετατρέπεται αντικειμενικά σε μετωπική πολιτική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Κανένας μερικός αγώνας δε θα κερδίσει αν δεν ανατρέψει την κυβέρνηση και τις μνημονιακές πολιτικές αλλά και το αντίστροφο. Αυτή τη φορά είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε για τη νίκη μέχρι το τέλος. Γι’ αυτό και δεν πρέπει μόνο να σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό των εργαζομένων. Πρέπει να τους υποστηρίξουμε έμπρακτα, δίνοντας αυτόν τον αγώνα μαζί τους και μαζί με όλους τους χώρους της εκπαίδευσης σε κοινό αγωνιστικό μέτωπο με συντονισμό, για την οργάνωση του αγώνα και συγκεκριμένα των ερχόμενων κινηματικών κόμβων, όπως την απεργία της Τρίτης-Τετάρτης. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να είναι κομμάτι αυτού του εργατικού-λαϊκού κινήματος που γεννιέται σε συντονισμό με τις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης και όλα τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Με ορίζοντα τη 48ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 18-19 Σεπτεμβρίου αρχίζει και ξεσπάει ένα μαζικό απεργιακό κύμα. Να δημιουργήσουμε τους όρους για να μετατρέψουμε αυτή την απεργία σε μια Γενική Πολιτική Απεργία που θα ξηλώσει τα μνημόνια και την κυβέρνηση. Απέναντι στις βάρβαρες πολιτικές που θέλουν σχολές χωρίς ικανοποιητικούς όρους λειτουργίας, φοιτητές χωρίς άσυλο και ελεύθερη έκφραση, με στεγνή ακαδημαϊκή λειτουργία και χωρίς αντιρρήσεις, εργαζόμενους με πενιχρούς μισθούς, ευέλικτους- χωρίς δικαιώματα, πρέπει να απαντήσουμε μαζικά και δυναμικά στον δρόμο και όχι αναζητώντας νομικές ή άλλες “ακίνδυνες” λύσεις. Γιατί, όπως και στις σχολές μας έτσι και στον αγώνα, κανένας μας δεν περισσεύει.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Κανένας εργαζόμενος να μην τεθεί σε διαθεσιμότητα. Κανένας εργαζόμενος να μην απολυθεί. Εδώ και τώρα αύξηση του διδακτικού προσωπικού της σχολής και του ιδρύματος συνολικά. Διορισμός των εκλεγμένων διδασκόντων.
• Να αποσυρθεί ο νόμος-πλαίσιο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, ο νόμος για τη Δια Βίου Μάθηση και το πολυνομοσχέδιο για την παιδεία και οι τροποποιήσεις τους.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές, συγγράμματα για όλους. Όχι στην περικοπή συγγραμμάτων. Δωρεάν υλικοτεχνική υποδομή για όλους τους φοιτητές. Όχι στα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια-καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα στις σχολές.
• Όχι στην εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών. Καμία υποχρεωτική προπαράδοση, καμία ενδιάμεση εξέταση καμία προϋπόθεση για τη συμμετοχή στις τελικές εξετάσεις.
• Όχι στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, τις πιστωτικές μονάδες και την αποστοίχιση των δικαιωμάτων από τα πτυχία.
• Ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους και όλες, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν.
• Μια σχολή και ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο σπουδών με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό, ενάντια στους δυο κύκλους σπουδών, στα εξειδικευμένα πτυχία και τις κατατμήσεις σχολών.
• Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τα σχέδια για Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Να ανατραπούν οι κατευθύνσεις της Συμφωνίας της Μπολόνια της ΕΕ.
• Γενναία και άνευ όρων αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία, αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό με γνώμονα τις φοιτητικές ανάγκες.
• Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και το Δ.Ν.Τ. Να ακυρωθεί το μνημόνιο. Κάτω τα νέα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα.
• Ανατροπή των μνημονίων, των κυβερνητικών πολιτικών και κάθε επίδοξου συνεχιστή τους.
• Μείωση των ωρών εργασίας με παράλληλη αύξηση των αποδοχών ενάντια στις ελαστικές σχέσεις εργασίας και την ανεργία. Όχι στην Ευρωπαϊκή οδηγία για θέσπιση του 65ωρου. Όχι στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Να ανατραπεί το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης.
• Καμία καταπάτηση του ασύλου, επέκτασή του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.
• Να αποσυρθούν άμεσα οι τρομονόμοι, οι κουκουλονόμοι και κάθε κατασταλτική νομοθεσία. Να καταργηθούν οι κάμερες παρακολούθησης. Κατάργηση των ΜΑΤ, αφοπλισμός της αστυνομίας.
• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών. Όχι στον ρατσιστικό τρόπο αντιμετώπισης των προσφύγων, στα πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καμιά ανοχή στην δράση των ακροδεξιών, φασιστικών ομάδων και στην συγκάλυψή τους από το κράτος.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις. Οποιοσδήποτε εκπρόσωπος μιλάει εξ ονόματος της Γενικής Συνέλευσης να δεσμεύεται από την πιο πρόσφατη απόφασή της και να λογοδοτεί σε αυτήν. Κάθε συντονισμός να γίνεται στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων.
• Κατάληψη της σχολής από Τρίτη 10/9 μέχρι Τρίτη 17/9 με νέα Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την ίδια μέρα στις 15:00 στο ΤΜΑΧ.
• Συμμετοχή του Συλλόγου στις καθημερινές περιφρουρήσεις μαζί με τους εργαζόμενους και τους καθηγητές της Σχολής, καθώς και στις συνελεύσεις και τις δράσεις που θα καλούνται από κοινού, στο χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου.
• Συμμετέχουμε στο συντονισμό με σωματεία, συλλόγους φοιτητών και εργαζομένων.
• Συμμετοχή του Συλλόγου στην κινητοποίηση της Τρίτης στις 11 στα Προπύλαια καθώς και στις 18.30 στα γραφεία της ΟΛΜΕ.
• Συμμετέχουμε στην πανελλαδική κινητοποίηση της ΟΛΜΕ στις 16/9.
• Συμμετοχή του συλλόγου στη συναυλία της ΕΡΤ την Τετάρτη 11/9 στο Ραδιομέγαρο της Αγ. Παρασκευής στις 19:00.
• Συμμετοχή του συλλόγου στην επόμενη Παμπολυτεχνειακή Συνέλευση, όποτε αυτή καλεστεί.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΕΜΠ

Σχετικά με την εκλογοαπολογιστική συνέλευση και τη λειτουργία του Φοιτητικού Συλλόγου μας

Για να τοποθετηθεί κάποιος/α σε μια τέτοια συζήτηση, θεωρούμε σωστότερο, να πούμε πώς θέλουμε να λειτουργεί ο Φοιτητικός Σύλλογος και τα όργανά του. Ο ΦΣ ,για εμάς, και ιδιαίτερα τα όργανά του, δηλαδή οι Γενικές Συνελεύσεις, οφείλει να είναι το μέσο και το εργαλείο για την οργάνωση της καθημερινότητας των φοιτητών/τριών της σχολής, από το πιο “μικρό” ζήτημα ως το πιο “μεγάλο”. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύουμε ότι οι ΓΣ έχουν μια εργαλειακή χρήση, εννοώντας ότι δεν τις αντιλαμβανόμαστε μόνο ως μέσο για να παίρνει ο σύλλογο αγωνιστικές αποφάσεις πχ για κινητοποιήσεις αλλά και ως μέσο που ο σύλλογος θα μπορεί να συζητάει και να οργανώνει την καθημερινότητά του.

 

Το πρόβλημα του ΦΣ έγκειται στο ότι για παράδειγμα δε συνεδριάζει, μέσω των ΓΣ, πολύ συχνά, ότι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της σχολής δε συμμετέχουν μαζικά σε αυτές τις συλλογικές διαδικασίες ή ότι δεν μπορούν να αντιληφθούν τον εαυτό τους ως κομμάτι αυτής της διαδικασίας. Πιστεύουμε ότι, καταρχήν, πρέπει να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα πριν προχωρήσουμε σε οποιαδήποτε άλλη συζήτηση.

 

Βρισκόμαστε, σε μια εποχή, που οι αγώνες των τελευταίων χρόνων μας έχουν δείξει ακριβώς ότι πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε και στη διάλυση της συλλογικότητας μέσα στα πανεπιστήμια, οφείλουμε αφενός να αντισταθούμε και να “προστατεύσουμε” τα συλλογικά κεκτημένα, αφετέρου χρειάζεται να ενισχύσουμε και να πάμε ένα βήμα παρά πέρα τα συλλογικά μας οργάνα.

 

Για το Φοιτητικό Σύλλογο και τη Γενική Συνέλευση

 

Σε αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν, θεωρούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε το μοντέλο λειτουργίας του συλλόγου μας ενισχύοντας τα από τα κάτω και δημοκρατικά χαρακτηριστικά λειτουργίας ενάντια σε λογικές ανάθεσης και γραφειοκρατικές αντιλήψεις.

 

Η Γενική Συνέλευση πρέπει να συγκαλείται τακτικά μία φορά το μήνα (τουλάχιστον) και θα συζητάει “για όλα”, από το πιο “μικρό” μέχρι το πιο “μεγάλο”. Από τη συνέλευση θα εκλέγεται ένα συντονιστικό όργανο (από 5μελές εώς 9μελές), αιρετό και ανακλητό, το οποίο θα έχει το ρόλο του Συντονιστικού του ΦΣ για το διάστημα του ενός μήνα μέχρι την επόμενη τακτική ΓΣ . Με αυτόν τον τρόπο η λειτουργία του ΦΣ λογοδοτεί στη ΓΣ που είναι η κατεξοχήν συλλογική, δημοκρατική, από τα κάτω διαδικασία και μάλιστα με μια τακτικότητα, σε αντίθεση πχ με την εξατομικευμένη διαδικασία των εκλογών μια φορά το χρόνο.

 

Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε ότι πρέπει να γίνουν και βήματα για την καλύτερη και δημοκρατικότερη λειτουργία των Γενικών Συνελεύσεων, όπως να υπάρχει εκλεγμένο προεδρείο, να υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος τοποθετήσεων, να κρατιούνται πρακτικά, να συζητιούνται διαφορετικά θέματα κα.

 

Για το Διοικητικό Συμβούλιο στο Φοιτητικό μας Σύλλογο

 

Να ξεκαθαρίσουμε πώς σε καμία περίπτωση δεν εναντιωνόμαστε στην ύπαρξη δευτερόβαθμιων συνδικαλιστικών οργάνων (πρωτοβάθμιο είναι η Γενική Συνέλευση), δε θα μπορούσαμε άλλωστε. Αυτό όμως δεν είναι το βασικότερο πρόβλημα του συλλόγου. Δε θεωρούμε πως η συγκρότηση ΔΣ θα λείσει κάποιο πρόβλημα δημοκρατίας ή λειτουργίας ή συμμετοχής ή κινητοποίησης των φοιτητών/τριών στη σχολή μας. Επίσης δε θεωρούμε πως η μη ύπαρξη ΔΣ φταίει για όλα τα δεινα του κόσμου ούτε όμως ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πιο αμεσοδημοκρατική λειτουργία του συλλόγου. Και στις δύο περίπτωσεις έχουμε να κάνουμε με τεχνικές απαντήσεις σε πολιτικά ζητήματα.

 

Ακόμα η επιλογή του να ανοίξει αυτή η κουβέντα 6 μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές, θεωρούμε ότι στην πραγματικότητα δεν εξυπηρετεί σε τίποτα τους/ις φοιτητές/τριες ούτε τον πολιτικό διάλογο στη σχολή, παρά μόνο εκλογική σκοπιμότητα. Αρνούμαστε να κάνουμε αυτή την κουβέντα με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα προεκλογικά. Παρολαυτά θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο και κρίσιμο να κάνουμε αυτή τη συζήτηση. Γιατί ακριβώς μας απασχολεί η πραγματική λειτουργία των συλλόγων.

 

Άρα, τι να κάνουμε;

 

Ξαναλέμε ότι δεν είναι το κυρίαρχο ζήτημα αν θα έχουμε ΔΣ ή όχι στο σύλλογο. Δεν απαντάμε τεχνικά σε πολιτικά ζητήματα ούτε είμαστε από θέση αρχής αντίθετοι στην ύπαρξή του. Προφανώς δεν έχουμε καμία αυταπάτη για τα πολιτικά όρια ενός τέτοιου οργάνου. Αν θέλαμε θα μπορούσαμε να είχαμε προχωρήσει σε μια διαπαραταξιακή συνεννόηση και να συμφωνήσουμε ή όχι στη συγκρότησή του. Το σωστότερο, μετά από τόσα χρόνια ανυπαρξίας του ΔΣ, είναι η διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης για το αν θα συγκροτηθεί αυτό το όργανο. Και για αυτό καλούμε σε Γενική Συνέλευση μετά τις φοιτητικές εκλογές, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε πάνω στο ζήτημα. Για τέτοια ζητήματα οφείλει να παίρνει θέση ο Σύλλογος και όχι μια, δυο, τρεις, ενενήντα τρεις πολιτικές συλλογικότητες στη χολή μας.

 

Εμείς θα παλέψουμε για ένα σύλλογο όπως τον περιγράψαμε παραπάνω. Αυτό είναι το κρίσιμο. Και όποιος/α θεωρεί ότι αυτά είναι τα πραγματικά ζητήματα που έχουμε να λύσουμε και πως θα διαμορφώσουμε από τα κάτω τους όρους για τη ζωντάνια του συλλόγου, την πολιτκή εμβάθυνση των διαδικασιών μας, τη παρουσία μας στους κοινωνικούς αγώνες και την οργάνωση των αντιστάσεων, οφείλει να συμβάλλει σε μια τέτοια προσπάθεια.